Перевод: с польского на английский

с английского на польский

o rozumowaniu

См. также в других словарях:

  • Снядецкий, Иван Андреевич — ректор Виленского университета, известный астроном, математик и польский общественный деятель, род. в 1756 г., 29 августа, в великом княжестве Познанском, в Гнезненском воеводстве, в местечке Криницкого прихода Жнине. Болезненный с детства, С.… …   Большая биографическая энциклопедия

  • antydogmatyczny — «nie uznający dogmatów, nie opierający się w rozumowaniu na dogmatach, domagający się uzasadnienia prawdziwości podawanych twierdzeń» …   Słownik języka polskiego

  • aprioryczny — «przyjęty z góry, nie oparty na doświadczeniu, lecz na rozumowaniu; uzasadniony bez odwoływania się do doświadczenia» Sądy, założenia aprioryczne. Wiedza aprioryczna. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • błędny — błędnyni 1. «zawierający błąd, omyłkowy; fałszywy, niewłaściwy» Błędny pogląd, domysł. Błędne użycie wyrazu. Błędne obliczenie. Błędne założenia, mniemania. 2. «obłąkany; nieprzytomny» Patrzeć błędnym wzrokiem. Chodził jak błędny, nie wiedząc co… …   Słownik języka polskiego

  • dialektyka — ż III, CMs. dialektykayce, blm 1. filoz. «w filozofii marksistowskiej: nauka ujmująca wszystkie zjawiska we wzajemnym powiązaniu i uwarunkowaniu, traktująca rozwój jako walkę wewnętrznych przeciwieństw» Prawa dialektyki. 2. filoz. «w filozofii… …   Słownik języka polskiego

  • dogmatyczność — ż V, DCMs. dogmatycznośćści, blm «opieranie się na dogmatach, nie na rozumowaniu; brak krytycyzmu, dogmatyzm, arbitralność» Dogmatyczność jakiegoś poglądu, jakiejś doktryny filozoficznej …   Słownik języka polskiego

  • dostrzec — dk XI, dostrzecstrzegę, dostrzecstrzeżesz, dostrzecstrzeż, dostrzecstrzegł, dostrzecstrzeżony, dostrzecstrzegłszy dostrzegać ndk I, dostrzecam, dostrzecasz, dostrzecają, dostrzecaj, dostrzecał, dostrzecany «zobaczyć coś albo kogoś, zobaczywszy… …   Słownik języka polskiego

  • dyskursywny — ∆ filoz. Myślenie dyskursywne «myślenie logiczne, poznanie pośrednie oparte na rozumowaniu, składające się z szeregu ogniw, z których każde wiąże się logicznie z poprzednim» ‹śrdwłc.› …   Słownik języka polskiego

  • empiryk — m III, DB. a, N. empirykkiem; lm M. empirykycy, DB. ów 1. «człowiek bardziej ufający doświadczeniu, praktyce niż rozumowaniu; praktyk» 2. «zwolennik empiryzmu; empirysta» ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • episylogizm — m IV, D. u, Ms. episylogizmzmie; lm M. y log. «w rozumowaniu składającym się z kilku sylogizmów (polisylogizmie): sylogizm zawierający jako przesłankę zdanie, które jest konkluzją poprzedzającego je sylogizmu» ‹gr. + sylogizm› …   Słownik języka polskiego

  • indukcyjność — ż V, DCMs. indukcyjnośćści, blm 1. «fakt stosowania w rozumowaniu lub badaniach naukowych metody indukcji; metoda indukcyjna» 2. fiz. «wielkość charakteryzująca oddziaływanie indukcyjne obwodów z prądem elektrycznym; współczynnik indukcji» ∆… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»